En we zijn weer thuis..

He lieve vriendjes,

Dit was het dan weer, mijn awesome avontuur is alweer afgelopen.. En god, wat vloog dat voorbij zeg. Nog nooit zijn 8 maanden zo snel voorbij gegaan.

De terugkomst was echt geweldig, beter dan ik ooit had kunnen verwachten. Mijn lieve familie en vriendinnetjes die mij op kwamen halen, en alle lieve vriendjes/kennissen/familie noem het maar op, die als suprise bij ons thuis waren. Het was een heel erg leuk feestje, dankjulliewel allemaal!!

Nieuw Zeeland is één grote, geweldige, fantastische ervaring voor mij geweest. Ik heb gelukkig ook de mogelijkheid gekregen om heel veel van Nieuw Zeeland te kunnen zien. Ik heb bijna alle grote plaatsen op het Noordereiland gezien, sommige zelfs vaker dan 1x. Ik kreeg de mogelijkheid om mijn ouders over te laten komen en samen met ze te reizen. Ik heb het zuidereiland mogen zien met mijn lieve mams en ik ben zelfs in Australië geweest!!

Ik heb hier zoveel geleerd, mijn grenzen verlegd en vrienden gemaakt over de hele wereld.

Ik heb geleerd dat alles rijden binnen een uur "around the corner" is. En dat in Nederland niks ver weg is. Ver weg is hier namelijk pas als je een dag of meer moet rijden om op bestemming aan te komen.Ik ben ook volledig mee gegaan in de Nieuw Zeelandse mentaliteit: no worries! Ik hou hier van, het is zo veel relaxte dan de drukke mentaliteit in Nederland. Het is niet altijd fijn, bijvoorbeeld als ze zeggen dat ze om 1u komen en er uiteindelijk pas om 3u zijn, aangezien ik er een hekel aan heb als mensen te laat komen, maar in het vaakste geval komt het goed uit.

Mijn Engels is mega verbeterd en zelfs best oke te noemen. Natuurlijk is mijn grammatica nog steeds niet perfect en kan ik ook niet zo goed engels schrijven, ik heb hier geen les of iets gehad, maar ik heb me verstaanbaar kunnen maken en gesprekken kunnen voeren, wat het alle belangrijkste is.

Ik heb mijn grenzen verlegd door veel dingen te ondernemen, zoals een weekendje weg met alleen mn hostdad zn ouders, hele gesprekken te voeren (in t engels) met mensen die ik niet ken, een dagje weg te gaan en dingen doen in mn uppie. Eigenlijk is dat best fijn, je hoeft met niemand rekening te houden, je kunt zo laat weg gaan en terug komen als je wil en je hoeft niks te overleggen. Ook heb ik dingen gedaan, waarvan ik dacht dat ik die nooit zou doen. Skydiven is daar één van.

Ik heb nieuwe internationale vriendschappen gemaakt. Sommige van deze vriendschappen zullen na dit avontuur eindigen, anderen zullen nog heel lang mee gaan. Ik heb nu vriendjes in Amerika, Zuid-Afrika, Zweden, Duitsland, Engeland en hier in Nieuw-Zeeland, dus genoeg leuke vakantie adresjes haha. En ik weet ook zeker dat ik een paar van mijn vriendjes snel weer ga zien.

Maar het allerbelangrijkste is, ik heb er een familie bij gekregen. Vanaf dag 1 werd ik mee genomen in de familie en behandeld als een familielid. Ik heb nooit echt gezeur met ze gehad. Alleen mijn laatste 2 weken waren een beetje moeilijk met Anna. Maar ofcourse heeft elke familie wel minpunten, daar zet je je gewoon over heen. Ik heb zelf ook minpunten, dus het enige wat je kan doen is accepteren. Accepteren en doorgaan. Dat is ook iets wat ik heb geleerd hier. We hebben erover gepraat als ons iets dwars zat, hebben gelachen en gehuild. Sommige dagen waren we allebei chagrijnig, andere dagen was het een groot feest. Deze familie voelt ook echt aan als mijn eigen familie. Ik ben zo blij dat zij mij de mogelijkheid hebben gegeven om naar Nieuw-Zeeland te komen, dat ze zo flexibel waren, dat ik zoveel kans kreeg om vrij te nemen om meer van het land te kunnen zien. Dat komt natuurlijk ook wel omdat ik gewoon een mothers-help was, maar toch kon ik vrij nemen wanneer ik wou. Mothers-help zijn is iets heel speciaals en wat, denk ik, niet iedereen kan. Je krijgt zn goeie band met je hostmom. Je wordt de hele tijd op je vingers gekeken, maar daar wen je vanzelf aan. Ze stond altijd achter mij als ik ‘boos’ was op Michael, ook al was ze het niet altijd met me eens (maar daar kwam ze later dan op terug). Ik heb zo vaak met haar gelachen om de kinderen, maar ook gewoon om de verhalen die zij vertelde. Ze kan zo leuk vertellen, tot in alle details. We hebben eigenlijk ook best vaak gehuild met zn tweeën, want als ik begon te huilen, begon zij ook en als zij begon te huilen, moest ik ook huilen. We vertelden elkaar eigenlijk alles, zelfs dingen die Jon niet eens wist. Mijn band met haar is echt geweldig. Ik heb natuurlijk momenten gehad wanneer ik haar echt wel kon schieten, maar zij was diegene die er altijd was en waar ik altijd mee kon praten.

Met Jon was het ook altijd leuk. Ik heb hem eigenlijk bijna niet chagrijnig of iets gezien. Hij was naar mij toe altijd vrolijk, wou mij overal mee helpen en heen brengen. Hij heeft dingen voor mij geregeld die ik zelf niet kon doen. Hij heeft mij geholpen met alle moeilijke dingen en hij heeft mij vooral geholpen om mij thuis te voelen. Hij zei altijd tegen Luke en Michael ‘daar komt jullie grote zus aan’ en tegen mij ‘je kleine broertjes willen je graag knuffelen’ en dat soort dingen. Dat heeft mij echt goed gedaan, want daardoor voelde ik mij niet alleen een au-pair die voor hun werkt, maar ook een familielid!
Ook met de kinderen heb ik een hele goeie band gekregen, ze voelen allebei als kleine broertjes voor mij. Wat zijn ze beide veranderd, als ik kijk naar de eerste dag dat ik hier aankwam. Luke nog zn klein baby’tje die de hele dag sliep, en nu een baby die de hele dag lacht, geluiden maakt en over de vloer rolt. Michael die nog zn klein onderkruipsel was en nu een grote broer! God wat ga ik ze missen, mijn kleine draakjes.
Ik ben zo trots op deze familie. Ze hebben het zo goed gedaan om mij hier thuis te laten voelen!!

De gezegde ‘home is where your heart’ is, heeft voor mij nu een extra lading. Mijn home is in Nederland waar mijn familie en vrienden zijn, maar een deel van mijn hart zal altijd in Nieuw-Zeeland blijven. Ik ben van dit land, de mensen en mijn familie hier gaan houden. En ik hoop echt dat ik ooit, in een paar jaar, terug kan naar dit mooie land. Dan zal ik sowieso mijn familie opzoeken.

Nieuw Zeeland heb ik nu (voorlopig) achter mij gelaten. Hopelijk kom ik ooit weer terug in dit mooie land, maar eerst is het tijd om de rest van de wereld te zien. Singapore en Dubai heb ik gehad. India, Thailand, Indonesië en Afrika staan nu eerst op mijn lijstje. Ook wil ik mijn lieve vriendinnetjes in Californië en Zuid-Afrika heel graag opzoeken. En natuurlijk mn beste dinnetje in Zweden, maar dat zijn we nu al aan het regelen.

Dit was dan mijn laatste blog van mijn geweldige avontuur. Dankjewel voor iedereen die tijd heeft vrij gemaakt om mij verhalen te lezen, die mij heeft gevolgd en die er altijd voor mij waren, die mij kaartjes hebben gestuurd en berichtjes hebben achtergelaten en dankjewel voor alle leuke skype momenten.

Nu is het tijd om heel veel tijd door te brengen met mijn lieve familie en vriendinnetjes en alle lieve mensen die ik heb gemist.
En misschien kunnen jullie mij weer volgen over een jaartje of over een aantal jaar, want het mijn reisavontuur stopt hier niet!

xoxo Rosan

Mei

Hey vriendjes,

Ondertussen al weer een half jaar in dit geweldige land. God, wat vliegt de tijd voorbij.

De eerst week van mei, was tot nu toe nog de zwaarste week voor mij. Ik had best veel last van heimwee, de eerste paar dagen nadat mam weg was. En hier in huis ging het ook niet zo lekker. Ik heb die week veel met Anna gepraat over hoe het ging enz. De 2^e week ging dan ook stukken beter, en was voor nu eigenlijk de beste week die ik heb gehad hier. Anna was die week erg goed te pas, ook al had ze weinig slaap, doordat Luke ’s nachts veel wakker was. De kindjes waren een paar dagen ziek, dus ze had veel te verdragen. Ik heb dus veel in het huis gedaan en met Michael op stap geweest, zodat zij kon rusten of slaap in kon halen.
Op vrijdag 9 mei kwam Anna’s zus langs met haar kinderen. Zij wonen in Wellington en verbleven 10 dagen bij Anna’s ouders. Ik had hen nog nooit gezien, alleen wel veel over de telefoon gesproken. Ik was dan ook erg benieuwd om ze eindelijk in het echt te zien. En wat een schatjes zijn die kindjes. Ze heeft een meisje van 7, een jongentje van 5 en een meisje van bijna 3. Ze kwamen bij ons eten, gingen snel in bad, en zijn daarna doorgereden naar Whangarei. Jon had trouwens deze dag een televisie voor mij gekocht, zodat ik ’s avonds ook fijn tv of een film kan kijken in bed.

Op zaterdag zijn sofie en ik wezen uiteten en naar de bios geweest. ’S Avonds sliep ik bij haar, want op zondag 11 mei werd het eurovisiesongfestival voor het eerst uitgezonden in Nieuw-Zeeland, maar dat betekende wel dat we er ‘s ochtens om 7.00 uitmoesten, want het was een live streaming. Maar sofie kon de zender niet meer vinden op de televisie, dus moesten we het opzoeken op internet. Gelukkig kwam haar hostzusje 10 minuten later binnen dat ze de zender had gevonden. Nederland 2^e en Zweden 3^e, wij zijn trots!!

Het weekend daarna gingen we naar een reisbureau, omdat we een vakantietje wouden boeken in begin juni. Maar omdat ik niet zoveel geld meer heb, konden we niet naar Fijij of Samoa. We kregen een paar reisgidsen mee van Australië, moesten die maar even bekijken en het volgende weekend terugkomen. Sofie sliep bij mij vrijdags, want zaterdag was ik de hele dag alleen thuis. Mn familie was de hele dag in Whangarei, gingen vroeg weg om 7u en kwamen s avonds om 9u weer terug. Wij hadden lekker uitgeslapen tot 11u, wat overigens mijn eerste x is hier. Normaal gesproken word ik altijd wakker om 7u door de kids en dan val ik weer in slaap tot 9u. We hebben deze dag echt letterlijk niks gedaan.. We liepen de hele dag in de pyama, tot het tijd was om te douchen, want s avonds gingen we dan eindelijk een x uit. Om 21.00 was ons internationale clubje welkom bij Eva thuis. We waren met zn 8en; 2 uit Zweden, 2 uit Duitsland, 2 uit Nederland, 1 uit Zuid-Afrika en 1 uit Californië!! Om half 11 ging onze taxi, maar Sofie en ik hadden allebei al genoeg gehad. Na bijna 6 maand geen alcohol te hebben gehad, ging het dus behoorlijk snel en kon ik na 4 glaasjes al niet meer.. Het uit gaan hier is heel leuk!! Er zijn allemaal verschillende barren. De muziek is geweldig, soms een beetje te hard, en wij als meisjes kwamen overal gratis binnen, waar de jongens 10 tot 20 dollar moeten betalen. Om 3u ging de laatste bus terug naar de North Shore, dus die moesten wij hebben. Sofie en ik lagen rond 4.30 in bed, wat voor mij heel laat is, aangezien ik normaal voor 10u in bed lig. De volgende ochtend werden we om 7u gewekt door de familie die aan het stofzuigen was… We hebben gewacht tot sofie’s familie weg ging, want we waren niet zo fijn te pas. Hangover in NZ; check.. Gelukkig waren we smiddags iets beter te pas en gingen we weer naar het reisbureau om een vakantietje naar Australië te boeken. 30 Mei tot 2 Juni zijn wij te vinden in Gold Coast, Surfers Paradise, Aussie!!!! Wauw helemaal te gek, super zin aan. Alleen moet ik vanaf nu, tot ik naar Singapore en huis ga, leven als een holbewoner. Al mn geld is eraan gegaan door t boeken van de vakantie, dus ik moet nu leven van het geld wat ik verdien. EN daarvan moet ik ook nog alles betalen als ik in Australië en in Singapore ben. Niks meer uitgeven dus…

Maandag kwam Anna’s andere zus langs met haar kindjes. Zij vlogen op dinsdag weer terug naar Melbourne, Australië. Ook hen had ik nog nooit gezien, alleen via de telefoon gesproken. Ze bleven de hele dag, bestelden pizza ’s avonds, het was echt een hele gezellige dag!!
Op donderdag kwamen Anna’s ouders down, want zij gingen ’s avonds naar een concert van Michael Bubble. Ik moest alleen werken van 7 tot 9 in de ochtend, daarna was ik de hele dag vrij. En ik zou je vertellen, ik verveelde me dood man. Ik wou niet de hele tijd bij hen zitten, maar ik had voor de rest ook niks te doen. Ging uiteindelijk toch maar naar boven, anna vroeg hoe mn vrije dag was. Toen ik haar vertelde dat ik t eigenlijk best wel boring was, zei ze dat ik natuurlijk wel bij hun mocht zitten en dat ik niet hele tijd op mn kamer hoef te zitten. Dat weet ik ook wel, maar toch..
Zulke dingen zijn nog steeds wel een beetje awkward als ik niet aan het werk ben. Ik wil niet hele tijd op mn kamer zitten als ik vrij ben, maar ook niet de hele tijd bij hen. Maar goed, ben er nu wel aan gewend, alleen is het nog steeds wel een raar gevoel.

Zaterdag heb ik de hele dag bij Sofie gechillt. We hadden een filmpje gekeken, lekker gekookt en daarna gepraat over van alles en nog wat. Ik hou echt van dat meisje, mn favoriete Zweedse :). Zondag zijn we met Devon naar Albany geweest. Devon komt uit Zuid-Afrika en is hier nu 3 weken. Ze was nog niet in Albany geweest, dus t werd tijd om haar daar rond te leiden haha. Toen ik uiteindelijk thuis kwam, ging mn familie net weg. Ze vroegen of ik mee wou, maar ik had niet zo veel zin. Maaaaar Anna haalde me over, want ze wou graag dat ik mee ging. Dus toch maar mee geweest naar Browns Bay, was echt heel gezellig. Zn dag had ik lang niet meer gehad met hen. Toen we ’s avonds aan het eten waren, vroegen ze aan Michael of hij mij gemist had, want hij was heel erg stil geweest die dag en toen ik thuis kwam was hij weer helemaal gek aan het doen. Hij zei (of ja gebaarde) dat hij mij gemist had, en gaf mij daarna het ‘i love you’ seintje. Echt, wat ga ik dat jongentje missen zeg!! Anna zei dat we het er nu alvast over moesten hebben tegen Michael, want hij gaat er niks van snappen straks als ik weg ben. Hij was die dag naar mijn kamer geweest, en had gevraagd waar ik was. Anna zei dat ik toen bij Sofie was, maar dat ik over 2 maanden naar huis ga en hij mij niet meer ziet, alleen via skype. Hij begon gewoon te huilen!!! Wat een schatje he..

AUSTRALIË
Donderdag was het dan eindelijk zover. Rond 6u kwam Sofie bij mij, snel gegeten, ontbijt gemaakt en toen gingen we al naar bed. Waaaaant, om half 4 werden we opgehaald door de shuttle, die ons naar het vliegveld bracht. Om half 7 zou ons vliegtuig vertrekken, maar we zaten al om 5u bij de gate. God wat is Sofie een zenuwpees zeg, ze was als eerst bang dat we te laat aankwamen op het vliegveld (we waren er al om 4.00), konden pas 4.15 inchecken, daarna moesten we meteen door naar de gate, anders was ze te bang dat we daar te laat aankwamen (de gate ging pas open om 5.45) en toen we uiteindelijk in het vliegtuig mochten, moesten we als eerste in de rij staan, want ze was bang dat we het vliegtuig zouden missen.. maar goed, eenmaal aangekomen in het mooie Australië, heb ik alles geregeld, omdat, ja, Sofie bang was dat ze terug werd gestuurd bij de paspoort controle.. Toen we aankwamen bij het hotel (met zwembad en fitness) hebben we onze koffers in onze kamer gezet, luchtige kleding aangedaan (eindelijk weer shorts) en zijn we naar Cavill Ave gelopen. Dat is de ‘hoofdstraat’ hier in de Gold Coast. We zijn naar het strand geweest en hebben een paar souvenirtjes gekocht. Het Australische accent is echt zo moeilijk te verstaan, moest elke keer 16x vragen wat ze nou precies zeiden. Ik ben echt verliefd op Surfers Paradise, ik kan hier wel wonen. Het is hier zoooo mooi. Er hangt hier echt zn chille sfeer. Iedereen is happy. Iedereen praat met elkaar, ze zijn hier net zo vriendelijk als in New Zealand. Toen we nog geen 10 seconden in de stad waren, werden we aangesproken door 2 jongens, die aan het promoten (noem je dat zo?) waren voor een kroegentocht, nja meer een clubbentocht. We kregen halve prijs aangeboden, waarbij we bij 4 of 5 clubs gratis naar binnen mogen en de eerste 2 drankjes gratis zijn. Deze hadden wij dus maar aangenomen, en zaterdagavond gaan wij dus stappen in Surfers Paradise!! Daarnaast hadden we een uitje naar een soort Zoo geboekt, waar we kangaroo’s kunnen voeden en knuffelend met een koala beer op de foto kunnen.
De volgende ochtend heb ik een ontbijtje op bed gemaakt voor Sofie, daarna zijn we naar de Zoo geweest. Daar zijn we dus knuffelend op de foto geweest met een koala, zo schattig!! Ook konden we tussen de kangaroo’s lopen, ze voeden en aaien. Haha wat een grappige beesten zijn dat. Toen we weer in Surfers Paradise kwamen, was het aan het regenen. Maar zelfs als het regent is het hier een paradijs, het liefst wil ik hier voor altijd blijven en niet meer weggaan.. We hadden even snel contact gemaakt met thuis, om te laten weten dat alles goed met ons gaat, aangezien we geen wifi hadden in het hotel. Daarna was het alweer tijd om klaar te maken voor onze stapavond. En wat was dat geweldig, echt het uitgaan hier is zo gaaf! Er zijn in alleen dit gebied al ongeveer 8 clubs. We begonnen bij Beergarden, gingen naar SinCity, Vanity en Cocktails. We kregen overal gratis entree en 2 gratis drankjes. En omg, wat zagen de meisjes achter de bar er uit!! Ze liepen rond in alleen een bh en een string! Ik voelde me gewoon ongemakkelijk door hen. Plaatsvervangende schaamte (ja Aafke..) Maargoed, Sofie en ik waren het uitgaan (en het late opblijven) niet meer gewend, dus we lagen om 2.30 al netjes in bed. De dag erna, en tevens ook onze laatste dag, hebben we doorgebracht op het strand, want het was weer lekker weer. ’S Avonds zijn we lekker wezen uiteten om onze ‘vakantie’ af te sluiten. Maandag moesten we om 12u alweer op het vliegveld zijn, want we vlogen om 3u. Uiteindelijk waren we pas om 22.15 thuis. Jezus wat een lange dag, voor alleen een vlucht van 3 uurtjes..

Deze week hoef ik maar 2 dagen te werken, aangezien Lisanne hier komt voor het weekend. We gaan vrijdag naar de Zoo met Michael en zaterdag naar All Blacks – Engeland Rugby game met Jon en zn vader.
Verder heb ik met Anna afgesproken dat ik meer uren maak, zodat ik meer verdien. Want eind juni gaan we naar Rotorua, en daar wil ik donders graag de Water Rafting doen en hoe het er nu naar uit ziet heb ik daar geen geld voor hhah;p

xoxo

April - deel 2

Helleuuuu,

Zondag 13 april vlogen mam en ik om 9.10 naar Queenstown. Toen we uit het vliegtuig stapten, voelden we al meteen dat stukken kouder was daar! Koffers en auto opgehaald en toen zijn we naar het i-centre gereden om een hostel te boeken. We hadden een kamer waar je met 6 personen kunt slapen, maar toen we onze koffers dropten hadden we de kamer helemaal voor ons alleen. Alleen waren er allemaal jongeren hier, die eigenlijk al wel een groepje waren gevormd, en dan kom ik der aan met mn moeder hahaha.. Wij lachen natuurlijk. We hebben bij de office gevraagd wat er allemaal te doen en te zien was hier (natuurlijk heel veel) en hadden uiteindelijk de keuze gemaakt om met de gondel naar topje van de berg te gaan. Daar hadden we een geweldig uitzicht over Queenstown, het 77km grote meer en de bergen waar Queenstown tussen ligt. Daarna dachten mam en ik dat het leuk was om omlaag te lopen. Maar god, wat was dat steil!! We hadden geen normaal pad, dus moesten over alle stenen enz heen klimmen. Beneden aangekomen zijn we even de stad in geweest en hebben we er uur over gedaan om een supermarkt te vinden. S’ avonds hadden we Milford Sound Tour geboekt voor woensdag. We hebben die dag veel gelachen!!
Maandags hebben we eigenlijk niet zo veel gedaan. We zijn naar een klein stadje dichtbij Queenstown (Arrowtown) geweest en zijn voor de rest gewoon de stad in gegaan.
Dinsdag 15 april moesten we om 6u uit bed, omdat we om half 7 op werden gehaald door de bus. We gingen naar Milford Sound en moesten ongeveer 5 uur in de bus zitten. Onderweg zie je heel duidelijk de overgang van de heuvels naar de bergen. Na die 5 uur gingen we 2 uur met de boot langs de Milford Sound. Milford Sound is een gedeelte die deel uit maakt van de fjorden hier. Heel erg mooi, maar we hadden echt shit weer, dus dat maakt alles alweer lelijker. Vanaf de bergen waren allemaal watervallen. De boot ging onder een waterval, maar helaas hadden mam en ik geen regenjas mee en konden we dus niet voor op de boot staan. We kwamen ook heel veel zeeleeuwen tegen, en omdat de boot zo dichtbij ging, konden we ze bijna aanraken. Na 2uur op de boot, moesten we weer 5u in de bus terug..
De volgende dag zijn we door gereden naar Wanaka. Daar hebben we een wandeling gemaakt tot boven op een berg om daar een heel mooi uitzicht te hebben over Wanaka. Omdat het de hele dag regende, konden we weinig buiten doen, dus daarom zijn we naar een puzzelhuis geweest. Heel grappig, allemaal optische illusies. Ik stond in een kamer, waar ik aan de rechterkant heeeel erg klein was en aan de linkerkant heel groot haha. Na de tijd wouden we doorrijden naar Christchurch, maar dat was 5 uur rijden, dus daar hadden we geen tijd meer voor. We zijn onderweg gestopt bij Lake Tekapo en hadden daar snel een accommodatie geregeld. Toen we bij boodschappen hadden gehaald en wouden gaan koken in de gezamenlijke keuken, leek het net een aziatische keuken! ALLEEN maar chinezen, koreanen en japanners.. Mam en ik keken elkaar aan en dachten precies hetzelfde; dit doen we nooit weer!! Dus snel naar onze kamertje en daar gezellig filmpje gekeken op mn macbook.
Donderdag volgden we onze weg naar Christchurch. Ook toen we daar waren, hadden we alleeeen maar regen. We zijn naar het museum geweest en daarna naar ons huisje (ja we hadden dus een eigen keuken en eigen badkamer). Eigenlijk hebben we niet veel gedaan die dag, omdat het z’n ontzettend schijtweer was.
De dag erna wouden we naar het oude gedeelte van Christchurch, omdat hier 3 jaar geleden een erge aardbeving is geweest. Maar ze zijn nu nog bezig met alles opnieuw bouwen, renoveren of nog aan het slopen. Overal waren dan ook omleidingen, dus rijden was heel moeilijk. We konden ook niet overal komen, want veel was eenrichtingsverkeer of stonden er hekken voor of omheen. We hadden dus geen oude gebouwen gezien, de meeste zijn trouwens ook gesloopt. Paar fotootjes gemaakt van een gezellig straatje en toen door gereden naar Hanmer Springs. Dat is een plaatsje wat bekend staat om haar Spa. Mam en ik hadden hier dus de hele dag door gebracht. De meeste baden waren tussen de 35 en 40 graden, hadden sproeiers of waren van die baden met speciaal water, dat heel goed is voor je huid. We sliepen deze avond trouwens in een Bed & Breakfast, bij Nederlandse mensen. Zij komen oorspronkelijk uit Enschede en zijn naar Nieuw-Zeeland gegaan toen ze 18 waren. Wonen hier nu al bijna 42 jaar, maar konden nog prima Nederlands!!
Zaterdagochtend hebben we samen met die mensen ontbeten en zijn we daarna door gereden naar Kaikoura. Dat plaatsje staat bekend om de wilde zeeleeuwen en walvissen. We hebben snel een accommodatie gezocht, snel onze korte broek aangetrokken, want ja we hebben eindelijk weer zon gehad. De laatste 5 dagen had het alleen maar geregend. We zijn het stadje in geweest en zijn daarna naar de zeeleeuwen gegaan. Zij liggen gewoon aan de kust, dus je kon ze gewoon aanraken. Maar dat mocht niet, en kon trouwens ook niet, want dan begonnen ze te schreeuwen en te doen. Toen weer naar het huisje gegaan, want we kwamen best laat aan.
’S ochtends lekker in het zonnetje ontbeten, want ook deze dag was het lekker weer. Na het ontbijt zijn we weer naar de zeeleeuwen geweest, om daar een wandeling te maken. We zouden rondom het ‘eiland’ lopen, maar op een gegeven moment waren we een beetje de weg kwijt. Hebben in totaal denk ik 2,5u gelopen. Daarna moesten we 3 uur rijden naar Nelson. Maar je had 3 verschillende wegen om er heen te gaan, en 3x raden, onze gps stuurde ons naar de langste weg. In plaats van 3 uur, hebben wij er 4,5 uur over gedaan haha.
Na de nacht in Nelson hebben doorgebracht, moesten we nog een uurtje rijden naar Motueka. Het nederlandse stel van Hanmer Springs had een kennis wonen in Motueka, die een studio verhuren. Zij hadden nog een plekje vrij voor ons, dus dit was ons huisje voor de aankomende 2 nachten. We zijn daarna naar het I-centre gereden en hadden daar een kayaktour geregeld voor dinsdag. Daarna zijn we naar Kaiteriteri beach geweest en naar het ‘bekende’ split in the apple. Dat was een grote steen die op een op een appel lijkt en die dwars door midden is. We vonden het zelf niet zo heel bijzonder, maar er gaan tientallen boottrips naar toe..
Dinsdag 22 April hadden we een kayaktour door Abel Tasman National Park geboekt. We werden ’s ochtends kwart voor 8 opgehaald. Het plan was om eerst 2/3 uur kayakken en dan 3 uur terug lopen. Maar toen we bij de organisatie aankwamen, vroegen ze aan ons of we eerst wouden lopen en dan terug kayakken. We vonden dat niet zo heel erg, maar we hadden niet aan de weersvoorspelling gedacht. Die zei namelijk dat het ’s ochtends goed weer zou worden, en rond de middag zou regenen. Maargoed, we hebben dus eerst 12 kilometer gelopen. De borden zeiden dat je daar 3 uur en 45 minuten over zou doen. Nou, zo snel als wij waren, hebben wij er volgens mij nog geen 2,5 uur over gedaan.. Toen we aankwamen bij de plek waar we zouden wisselen (mensen die aan t lopen waren, in de kayaks en die in de kayaks zaten, lopen), was er nog niemand. We hebben dus lekker even aan het strand gelegen, met nog heel mooi weer. Rond 1 uur was het dan tijd om in de kayaks te gaan. Mam voor in en ik achterin bij de voetpendalen om te sturen. En ja hoor, na nog geen 10 seconden in het water, begon het al te regenen. We hebben om een eiland heen gepeddeld, waar allemaal kleine baby zeehonden waren. Deze gingen spelen rondom onze kayaks, super schattig om te zien!! Mam en ik vonden het zelf heel goed gaan, maar we kwamen wel steeds als laatste aan, dus iedereen moest wachten op ons. Daarom besloot onze captain maar even dat we aan het touw moesten, zodat wij ook mee konden komen;p Aan het einde, moesten we een klein riviertje in, want daar zouden ze ons ophalen. Volgens mij deden wij over die 100 meter wel 15 minuten.. Tegen de stroming in, met aan de ene kant boushboush en aan de andere kant zand, omdat het water uit de rivier stroomde. We kwamen dus of niet vooruit, of we zaten in de bosjes, of we zaten vast in het zand!! We hadden trouwens zn speciaal ding aan, die je over je kayak moest doen, zodat er geen water na binnen liep. De hele weg zei mam; mijn broek is wel zo nat, het water gaat gewoon door dit ding heen. Dus aan het einde, toen we eruit moesten stappen, was mama’s broek inderdaad helemaal nat. Maar niet door dat ding, nee, madam valt gewoon in het water toen ze uit de kayak wou stappen. Ik zei nog tegen haar; ga eerst op de kayak zitten, en dan der pas uit. Dat deed ze ook heel netjes, maar ze kan nooit op van die kleine steentjes staan met blote voeten. Dus ja hoor, mevrouw valt steil achterover, tegen een andere kayak aan en zo met haar kont in het water. Hele broek nat! En ik maar lachen.. Ik wou haar wel helpen, maar tegen die tijd dat ik uitgelachen was, stond ze alweer.
Woensdag reden we door naar Picton, omdat we daar donderdags met de interislander naar Wellington gingen. Die boottrip duurde 3 uur, en werd bij ‘3 op reis’ de mooiste boottrip van de wereld genoemd. Mam en ik vonden m zelf niet zo heel bijzonder, de Milford Sound vonden wij 10x zo mooi. Toen we in Wellington aankwamen, hebben we voor de eerste keer een hotel geregeld. We wouden s avonds uiteten, dus een keukentje hadden we niet meer nodig. Maar ons hotel zat net buiten de stad, dus toen wij de winkelstraat inliepen, was er geen restaurant te vinden.. Gelukkig konden we nog wel eten in het hotel zelf.
Vrijdag hebben we gezellig geluncht met Lisanne, die ons kwam ‘opzoeken’ in Wellington. Heel erg leuk om haar weer te zien. Kan niet wachten tot ze het weekend bij mij komt in Juni. Half 4 vlogen mam en ik naar Auckland en waren rond half 7 thuis.
Zaterdag moest ik dan alweer afscheid nemen van mam. Dat was best moeilijk. Ik had mezelf voorgenomen om niet te huilen, maar als je toch eenmaal een knuffel geeft en gedag zegt, komen de tranen vanzelf. Stom eigenlijk.. Ik bedoel, ik ben over 3 maanden alweer thuis. Maar toch ook wel weer begrijpelijk. 4 weken reizen met mam (en pap), ik denk dat dat de mooiste tijd is, van al mijn tijd hier.

Vandaag had ik afgesproken met Sofie, want die had ik dus 4 weken niet meer gezien. Haar ouders en zus waren hier ook afgelopen maand, dus zij had het zelf ook erg druk. Voelde me vandaag heel lonely, omdat dit de eerste dag was zonder pap of mam. Maar waarschijnlijk komt het allemaal vanzelf wel weer als ik eenmaal aan het werk ben.

Lisanne en ik hebben besloten om samen ons avontuur af te sluiten en dus samen terug te vliegen. We zijn aan het regelen dat we een stop maken in Singapore maken voor 3/4 dagen op onze terugreis, die overigens al over 12 weken is!!!

xoxo Rosan

April - deel 1

Hiii,

Zondag 30 maart was het dan eindelijk zover; pap&mam ophalen van het vliegveld. Jon en ik waren rond 2 uur daar. En maar wachten wachten wachten, tot ze kwamen. Toen ik ze door de deuren zag komen, stond ik op en rende ik in hun armen. Zooooo leuk om ze weer te zien, maar ook wel apart om samen met hun aan de andere kant van de wereld te zijn. Alles ging ook heel gemakkelijk met Jon en Anna. Niks ongemakkelijk of iets, zelfs paps en mams engels ging super goed! ’s Avonds hadden we lekker samen gegeten, en zaten wij zelfs voor de 3^e of 4^e keer aan tafel hahah!! Normaal gesproken zitten Anna, Jon en ik altijd op de bank met ons eten en kijken we tv. Maar dat mocht ik niet zeggen tegen mn ouders, omdat Anna zich ervoor schaamt.. Dus toen we aan tafel zaten, zei ik; wauw, dit is de derde keer dat we aan tafel zitten. Anna kon me wel schieten..
Maandag heb ik hen het Mairangi Bay Beach laten zien, omdat ik daar vaak te vinden ben. Daarna zijn we door gegaan naar Auckland City; de skytower en de harbour. En tegen de eind van de middag heb ik ze ook Albany laten zien, aangezien Sofie en ik daar ook elke week te vinden zijn.

Dinsdag 1 april zijn we begonnen aan onze ‘reis’ op het noordereiland. We begonnen met Coromandel. We hebben eerst de hele dag ongeveer gereden, pap moest natuurlijk ook wennen aan het rijden omdat het hier aan de andere kant is. We hadden in het i-centre in Whitianga ons hotel geboekt. Ofja hotel, backpackers hostel. Gewoon een heel klein huisje, met keuken, badkamer en 2 slaapkamers. Maar het begon al leuk, aangezien ik mijn deur dicht deed, maar niet meer open kreeg. Gelukkig was mijn raam wel open, dus 3x raden… Zo lenig als ik ben, moest ik door het raam klimmen, om van binnenuit de deur open te maken..
De volgende dag zijn we ’s ochtends naar Cathedral Cove geweest. We moesten 40 minuten lopen over de heuvels en door het bos, om op het strand te komen. Cathedral Cove is een soort van doorgang onder de rots door, die op natuurlijke wijze gevormd is. Heel erg mooi om te zien. Daar hebben we ook even onze broodjes opgegeten, maar het begon het te regenen, natuuuurlijk (pap&mam hebben nog nooit een vakantie gehad zonder regen). Na 40 minuten terug lopen, zijn we doorgereden naar Hot Water Beach. Dat is een strand waar iedereen een gat graaft in het zand, waardoor er warm water naar boven komt. Iedereen had dus een eigen zwembadje in het strand. Maar heet dat dat water was!! Soms kon je er niet eens in staan. Toen wij in onze eigen zaten, konden we het water op de oppervlakte zien koken!! Onze werd ook al snel te heet, dus daarom gingen we maar weer terug naar het hostel.
Donderdag 3 april reden we ’s ochtends vroeg weg naar Rotorua. We zouden ongeveer 3 uur onderweg zijn, volgens de mensen die hier wonen. Maar zij zijn natuurlijk allemaal gewend aan al die heuvels, bergen en bochten en kunnen dus heel snel daar door heen. Dus in plaats van 3 uur, hadden wij er 4,5 uur over gedaan. Met natuurlijk wel een tussenstop om te lunchen. Eenmaal aangekomen in Rotorua zijn we weer naar zn i-centre geweest, en hadden hier ons hostel geboekt. Zelfde als in Whitianga, hadden we ook hier een keuken, klein woonkamertje, 2 slaapkamers (waar je met 5 personen kan slapen) en een badkamer. Voldoende dus voor ons. Toen we alle spullen in onze kamer hadden gezet, gingen we opzoek naar een Maori Village. Helaas, konden we deze niet echt vinden, of was de entree mega duur. We kwamen trouwens, onderweg naar de Cathedral Cove, een Kiwi tegen die ons heeft verteld wat we moesten zien in Rotorua en Taupo. Dus toen we niet meer naar de Maori Village gingen, volgden we zijn idee op. We gingen naar een wildlife park, waar leeuwen en allemaal ‘aparte’ dieren waren. Pap&mam vonden het helemaal prachtig, omdat het een hele mooie natuur was. Ik vond het zelf stiekem niks aan… (ja pap en mam, ik weet dat jullie dit nu ook lezen ;p). Daarna zijn we naar het Blue en Green Lake geweest. Ik was daar al een keer eerder geweest, dus ik wist wel hoe dat was. Maar nog steeds is het raar om te zien dat het meer aan de ene kant groen is en aan de andere kant blauw.
Vrijdag ochtend vertrokken we rond half 10 naar Taupo. Onderweg zijn we gestopt bij de Huka Falls en Aratiatia. Aratiatia is een dam, die het water regelt. Wij hebben daar een boottocht gedaan, die ons onderaan de Huka waterval bracht. Het water viel van 11 meter hoog naar beneden, met 300.000 liter per seconde. Heeeel veel kracht dus (heb vandaag ook geleerd wat paardenkracht inhoudt;p) De man van de boot vertelde ons, dat die Aratiatia dam er niet is om het water te regelen, maar alleen maar om toeristen te trekken.. Na de tijd weer een hostel geregeld, spullen gedropt en toen naar Kinloch geweest. Zou een heel mooi plaatsje moeten zijn met een mooie haven, volgens die kerel die we in Coromandel hadden ontmoet, nou wij hebben t geweten, niks te doen daar, hartstikke rustig. Weer naar t hostel, en toen lekker wezen uiteten.
Zaterdag zijn we naar Waitomo Caves geweest. Dit is een van de top 10 mooiste plekjes op de aarde. En ja, dat was het zeker. Waitomo Caves staan bekend om hun glowwormen, die overal in de grot zitten. Heel erg mooi om te zien. Je staat daar in het donker, en het enige wat je ziet zijn die glimwormen. Daarna zijn we door gereden naar Auckland, om de volgende dag te chillen en alles te wassen. Pap&mam zijn naar Auckland City geweest, en hebben daar 10 km gewandeld.

Maandag ochtend vroeg vertrokken richting Bay of Islands. Daar weer naar het informatiecentrum geweest, om een hostel te boeken, een dolfijnentour en de tour naar Cape Reigna. Om half 2 vertrokken we met de boot naar de 144 eilanden die in de Bay of Island zijn. We hebben heel wat eilanden gezien, en over stuk of 8 vertelden ze een beetje geschiedenis. Na 15 minuten op de boot, kwamen we al bij de dolfijnen aan. Ze zwommen met onze boot mee, dus ik lag voor op de boot met de camera om mega veel foto’s te maken! Ook sprongen ze over de golven heen. Gelukkig heb ik een hele snelle reactie, ughum, maar het is gelukt om een foto te maken waar de dolfijn uit het water springt. Na de dolfijnen, zijn we naar de ‘Hole in the Rock’ geweest. Dat was eigenlijk net zoiets als de Cathedral Cove, alleen in het water. Toen we dat hadden gezien, zijn we bij een eiland gestopt waar we 45 minuten konden chillen. Dat was ook wel nodig, want bij Hole in the Rock, werden mam en ik allebei een beetje misselijk van het schommelen in het water.
Dinsdag 8 april hadden wij een bustour geboekt om naar Cape Reigna te gaan. ’s Ochtends om half 7 moesten we 1,5 uur rijden naar Kataia om vanaf daar met de bus te gaan. Mega oude bus, maar het was allemaal goed gegaan. We gingen de heenweg over ’90 miles beach’. Dat is het langste strand hier. Eenmaal aankomen bij Cape Reigna, liepen we naar de vuurtoren. Die vuurtoren is heel bekend, want daar is het noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland. Er komen 2 zeeën bij elkaar; de Tasman Sea en Pacific Ocean. Heel grappig om te zien, want je ziet de golven breaken als ze bij elkaar komen. Ook staat er een ‘verkeersbord’ met bekende steden erop die verder weg liggen, zoals Londen, Los Angeles, Vancouver, South Pole en Tokyo. Berlijn ligt 18110 km vanaf daar!! Daarna gingen we weer met de bus terug. Onderweg hebben we nog een paar keer gestopt bij een paar mooie strandjes.
Woensdag gingen we naar mijn hostgrandparents. Zij wonen in Whangarei en wouden ons wel een paar dagen rondleiden hier. We konden dus daar slapen. Woensdag hebben we gewoon even relaxed en dingen hier in de buurt gezien. We zijn ook nog even bij Rosemaree’s moeder (Anna’s oma) geweest. Zij is 84 jaar oud en heeft echt een hele grote tuin. Zn oud vrouwtje, maar nog zo goed bij! Donderdag zijn we naar een bekend bos geweest, waar de grootste en dikste boom staat. Heeeel interessant. Nee was wel leuk om te zien, maar ik ben niet zo van de bomen… Vond het wel heel erg leuk dat ze ons allemaal dingen lieten zien, waar wij normaal niet zouden komen. Normaal gesproken zou je alleen maar naar de populaire dingen gaan, maar nu kom je dus ook waar de locals graag heen gaan.
Vrijdag reden we weer na huis heen, om nog even tijd door te brengen met Anna en Jon.

Vandaag was het alweer zover, pap alweer naar huis. We hebben vandaag hele dag door gebracht thuis, koffers inpakken en gingen rond 3u eerst naar Mount Eden om daar een geweldig uitzicht de bekijken. Daarna hebben we onze koffer afgeleverd bij het hotel waar mam en ik vananavond slapen en toen was het al weer tijd om naar het vliegveld te gaan. Afscheid nemen was toch moeilijker dan ik had verwacht, nu we weer zoveel tijd hebben doorgebracht.Het waren 2 geweldige weken met mam EN pap. Ik zal deze tijd nooooit meer vergeten!

Mam en ik gaan nu lekker na bed, morgen om half 8 gaat t busje naar het vliegveld en om 9u vliegen wij naar Queenstown. Daar gaan wij 2 weken rondreizen, om op 25 april weer het vliegtuig naar Auckland te pakken. 26 april vliegt mam naar huis en daarna hoef ik nog maar 2 maanden te werken!

xoxo

Maart

Hii schatjes,

In vorige verhaal schreef ik dat ik 75 uur moest werken de eerste week van mei, maar Jon ging niet meer weg, dus ik hoefde niet meer zo veel te werken. Alhoewel ik nog steeds lange dagen moest maken met 11 uur op een dag.. Maar Luke heeft die week ervoor zijn tong en lip laten laseren, Anna was die week heel slecht te pas omdat hij niet wou slapen. Daarom kwam haar moeder 3 dagen langs om te helpen met alles, dus ik was uiteindelijk 2 dagen vrij. Van 75 uur, naar 55 uur, naar maar 29 uur!!

Begin maart ben ik met 1 Nederlander en 3 Duitsers twee dagen naar Taupo geweest. Een van de redenen daarvan was om er te gaan skydiven!! Zaterdags kwamen we rond 1u aan, ff alle spullen in het hostel gedropt en toen maar wachten tot het busje ons opkwam halen. Bij het vliegveld aangekomen, kregen we uitleg over welke ‘programma’s’ er waren. In het busje waren we vastbesloten dat we de 12.000ft zouden doen, maar toen we daar zaten hebben we binnen 5 seconden besloten om toch de 15.000ft (4,6km) te doen. We kregen z’n pak aan, met een soort muts, bril en zuurstofkapje. Iedereen kreeg een partner aangewezen, en mean wat waren die gek!! Ze doen elke dag 8 sprongen, dus eenmaal in het vliegtuigje deden ze allemaal rare dingen, om ons nog banger te maken. En toen, op 4,6km hoogte ging de deur open. Eva was als eerste aan de beurt, snel een foto gemaakt en weg was ze. Daarna was het my turn, pfffff ik besefte het niet eens. De vrije val was 1 minuut, maar het voelde maar als 10 seconden!! En wat een uitzicht, echt meeeeeega gaaf! Toen we geland waren, was ik een beetje misselijk van al het spinnen in de lucht, en mn oren zaten dicht.. Mijn oren zijn pas opengepopt een uur daarna, maar de volgende dag had ik er nog steeds last van. Maaar dat maakte allemaal niet uit. Het waren de mooiste, maar duurste 10 minuten van mijn hele leven, zeker de moeite waard om je geld aan uit te geven hha;p

We zijn zondags naar Rotorua geweest. Daar hebben we de ‘blue lake’ en de ‘green lake’ gezien. Heel bijzonder om op ongeveer 100m hoogte te staan, aan je linkerkant het groene meer hebben en aan je rechterkant het blauwe meer!!

Zaterdag 15 maart ben ik met Sofie naar ‘Mamma Mia!’ musical geweest in Auckland. Heeeel erg leuk, precies zelfde als de film, met nog 4 eigen liedjes erbij. Op het einde ging iedereen staan, klappen, dansen en zingen. Haha Sofie ging helemaal los naast mij!!

Het weekend van 21 maart ben ik met 2 meisjes naar Piha geweest. Het is maar een uurtje rijden, dus we vertrokken zaterdags middag naar Whatipu. Daar hebben we even rondgelopen op het strand en daarna doorgereden naar onze campingplek. Normaal gesproken haat ik kamperen, echt dikke haat, maar dit wat zo super schattig;p We hadden een caravan met daaraan nog een soort cabine. Er waren 2 twee-persoonsbedden, en jawel ik had mn eigen bed opgeeist;d De wc was echt te ranzig voor woorden, zelfde geldt voor de douche. Ook de keuken was echt min, maar alles wat je nodig had was er. Het zag er allemaal heel schattig uit, omdat het echt een surfthema had. En dat was goed voor ons, aangezien Lobke en ik de volgende dag surfles hadden!! Jaaaa ik heb dus ein-de-lijk gesurft. Wat super gaaf!! Maar ook best moeilijk, ik had mega spierpijn the next 2 days. We hadden eerst de uitleg over de techniek en daarna gingen we het water in. Ik kon zelfs staan een paar x!! Op het einde hebben lobke en ik het surfboard en wetsuit nog een uurtje langer gehuurd, want we wouden door oefenen hha! We mochten vaker terug komen daar, want de man van de surfschool had voor ons een speciale prijs om het surfboard en wetsuit te huren; namelijk maar 20 dollar voor een halve dag!! Normaal is het 20 dollar voor het surfboard en 15 voor de wetsuit. En omdat het maar een uurtje rijden is, kom ik daar zeker terug!

Nouuuu, dit verhaal is uiteindelijk toch niet zo lang geworden want voor de rest heb ik niet zo heel veel gedaan eigenlijk. Mijn werkweken zijn nu langer, want Michael en Luke hebben een ander slaapritme gekregen. Ze gaan nu allebei om 1u naar bed en worden rond 3u weer wakker. Dus ik ben nu pas vrij om half 1 en begin weer om 3. Ik werk nu 8/9 uur op een dag, terwijl het eerst 6 uur was. Maar dat geeft niet, want nu verdien ik meer en kan ik dus ook meer doen. Ik wil namelijk heel graag in Juli, wanneer ik zelf ga reizen 2 weken weg. 1 week naar Sydney, en een week ergens anders heen. Ik heb alleen nog geen idee waarheen. Aangezien ik met pap&mam ga reizen hier in NZ. Dat moet ik allemaal nog even uitzoeken dan..

Morgenvroeg is Michaels second bday party! En dat vieren ze hier uitgebreid, er komen 25 kinderen en 30 volwassen. Vaders/moeders/broertjes/zusjes zijn allemaal welkom. We hebben speelgoed gehuurd en allemaal lekkere dingen gemaakt. Vanmiddag komen ouders van Anna al en gaan we scones maken.

Pap en mam komen aankomende zondag al!! Ik kan niet wachten om ze op te halen op het vliegveld en ze alles te laten zien hier. Ook kijk ik er heel erg naar uit om meer van Nieuw-Zeeland te zien, want mam en ik gaan zelfs 2 weken naar het zuidereiland, als mn lieve pappie alweer naar Nederland gaat!!

Wauwwauwwauw, ik zie jullie zondag lieverds, een goeie reis alvast!!

En voor de rest, mijn april blog wordt dus wel heel lang, aangezien ik dan alles ga vertellen over onze reis!!

xoxo Rosan

Februari

Hi lieve vriendjes,

Wat vliegt de tijd snel zeg hier!! Volgende week begin ik alweer aan mn 3^emaand, dus eigenlijk zit ik al op de helft van mijn werktijd hier, want JAAA pap&mam komen mij opzoeken april, hoe gaaaaaf!!! Maar dat betekend dat ik nog maar 3 maanden bij de familie heb, want de andere 2 maanden ga ik reizen!!

Woensdagavond 5 februari had ik een bdayparty van een andere Nederlandse Au Pair Eva. Sofie en ik liepen met 5 andere meisjes naar haar huis. Onderweg al 2 nieuwe meisjes leren kennen, één uit duitsland en de andere uit zweden. Het was echt een super gezellig avond, met hapjes, bbq en een paar drankjes (en ja, die kwamen best snel aan). Toen Eva en ik even nederlands spraken, was dat ook erg moeilijk. Ik kon niet eens op de nederlandse woorden komen, nu al niet meer.. Hoe erg zou het dan wel niet zijn als ik weer thuis kom over 6 maand?! Maargoed, het was wel even chill om weer nederlands te praten, dus binnenkort maar een keertje met haar afspreken.

Donderdags erna was iedereen vrij, omdat het Waitangi Day was. Sofie, Anna, Anna, Rebekka en ik zijn naar de bios geweest. Onderhand wordt het wel eens tijd voor een jaarkaart voor Sofie en mij, omdat wij bijna elk weekend of om het weekend naar de bios gaan!!

Vrijdag was een ‘rare’ dag. Moest ‘s ochtends van 6.45 tot 10.00 werken, zou daarna skypen met pap&mam, maar omdat Michael al een beetje vervelend was die dag, zei ik tegen Anna dat als ze me nodig had, ze mij maar moest roepen. Dus na een half uur skype was het al zover, ik hoorde Michael en Luke allebei huilen, dus er moest wel iets aan de hand zijn. Anna klopte 5 minuten later op mn deur, of ik even wou boven wou komen. Michael had zijn ‘pop’ op Luke zijn hoofd gegooid, dus hij moest in de time out. Anna had hem op de grond gezet, maar op de een of andere manier kwam zijn been onder zijn kont terecht en verdraaide hij zijn knie. Hij stopte niet met huilen, dus Anna vroeg of ik even met hem stukje wou wandelen. Maar toen hij wou lopen, zakte hij door zn knie en begon ie nog harder te huilen. We zijn meteen naar de dokter gegaan, waar we 1,5uur moesten wachten op de dokter. Daarna moest er een foto van zijn been worden gemaakt om te kijken of er ergens een breuk was te vinden. Na weer 1,5 uur wachten, kregen we eindelijk de uitslag met dat er waarschijnlijk een breukje te vinden was ergens onder zijn knie (wat vaker voor komt bij peuters zeiden ze), maar omdat het niet goed te zien was, moesten we over 10 dagen weer komen. Ze zouden zijn been ingipsen en dan mochten we naar huis. Maar ondertussen was de foto naar het ziekenhuis gestuurd, die had liever dat we daar nog even langs kwamen om het voor de zekerheid te checken. Snel eerst even langs huis, spullen ophalen (want Michael moest misschien wel een nachtje blijven) en dan door naar het ziekenhuis. Daar aangekomen moesten we weer een uur wachten, toen zaten we in kamer waar na 2 uur pas een dokter kwam. Die vertelde ons dat Michael maandag weer moest komen, maar hij niet zeker wist of hij het hele weekend in het ziekenhuis moest blijven, of dat hij het weekend naar huis kon en maandag terug moest komen. Dus na weer een uur wachten werd er bloed geprikt om te kijken of hij geen infecties of iets had. Na wéér een uur kregen we eindelijk de uitslag, hij zei dat er waarschijnlijk niet zoveel aan de hand was, met het uiteindelijke resultaat dat we gewoon naar huis mochten, zonder gips of iets, en 10 dagen later weer terug moesten komen omdat ze het ook in het ziekenhuis niet goed konden zien.
Dus na 9 uur in het ziekenhuis hebben door gebracht, gingen we naar huis met het idee; van 3 nachten in het ziekenhuis, met gips en goede controle, naar gewoon naar huis zonder gips, wat een raar ziekenhuis…

Het weekend van 8/9 februari was Lisanne in Auckland. Zaterdag zijn Lisanne, Celine (een ander Nederlands meisje, die Lisanne en ik hebben leren kennen tijdens de voorbereidingsdag in Nederland, is in nieuw-zeeland sinds eind januari), Sofie en ik naar het Auckland Museum geweest. Ik en een museum is dus he-le-maal niks, maar dit was best cool!! Er waren veel verschillende gedeeltes; maori cultuur, vulkanen/aardbevingen, klimaat, onderwater, oude kunst enz. Als je kon aantonen dat je in Auckland woont, mocht je gratis naar binnen. Maar wij hebben een ticket gekocht, omdat we dan de bekende Maori dans konden zien, de ‘Haka’. 5 Mensen van de Maori gaven een optreden, met dansen en ze legden bekende voorwerpen uit. Toch zaten wij vol spanning te wachten op de ‘Haka’ dans. En brrr, wat is die eng, ik werd er echt bang van.. Deze dans wordt vaak gedaan voor de All Blacks Rugby game, waar ik waarschijnlijk in Juni heen ga. Dus ben benieuwd.
Zondag 9 februari zijn Lisanne, Sofie en ik naar Rangitoto Island geweest. Sofie en ik hebben naar de top gelopen, om daar het awesome uitzicht te zien. En ja, wat was dat super! Hebben er ongeveer 2u over gedaan om naar de top te komen (260 meter hoog), want het was echt meeeega heet en zwaar. Rangitoto is de jongste vulkaan van Nieuw-Zeeland, 600 jaar oud.

Het weekend daarop zijn Sofie, Rebekka en ik naar de bios geweest (ja alweer) omdat ik van Jon en Anna een ticket had gekregen, voor mijn goede hulp op vrijdag.
Zaterdags zijn Sofie en ik wezen snorkelen bij Goat Island. De hele week was de weersverwachting goed, ’s ochtends was het weer geweldig, maar eenmaal daar aangekomen was het bewolkt en kon het elk moment gaan regenen. En ja hoor, naar 10 minuten in het water begon het te regenen. We konden snorkelspullen lenen van Jon en Anna. En echte Kiwi’s die we zijn, hebben we geen wetsuit gehuurd (wat bijna iedereen wel had). We hebben ongeveer een uurtje gesnorkeld, maar hebben daarna toch onze spullen gepakt en naar huis gegaan. Het is echt super mooi daar en het water is heel helder, dus we gaan absoluut terug naar deze plek. Het is ongeveer een uur rijden, dus kunnen dezelfde ochtend nog beslissen of we gaan of niet. Toen we thuis kwamen, zijn we op de bank in slaap gevallen en werden pas om 7u weer wakker haha.. Hadden snel wat gegeten, filmpje gehuurd en zijn toen naar Rebekka gegaan om film te kijken. Daarna sliep ik bij Sofie, waarna we de volgende ochtend om 11u wakker waren. Voor het eerst. Omdat ze alleen thuis was. Serieus, je kunt hier niet uitslapen, omdat je echte ochtend wakker wordt van de kindjes die huilen, óf de ouders die schreeuwen dat de kindjes moeten ophouden met huilen..

Afgelopen weekend ben ik naar Wellington geweest. Mijn reismaatje Lisanne woont in Martinborough, een klein (echt heeeeel klein) plaatsje dichtbij Wellington, dus die ging ik opzoeken voor een paar dagen. Donderdag was het eerste leuke nieuws al; Wellington Airport zat dicht in verband met mist, dus alle vluchten ’s ochtends waren gecanceld. Het was dus afwachten of mijn vlucht om half 2 smiddags wel ging. Ben toch de normale tijd naar het vliegveld gegaan, om daar te horen krijgen dat we toch 2 uur vertraging hadden. Uiteindelijk om half 5 aangekomen, waarna we in Wellington wat gegeten hadden en daarna bij Lisanne’s hostgrandparents sliepen. Vrijdag zijn we naar haar huis gegaan, waar ik ook Lobke heb ontmoet. Lobke is een Nederlands meisje en zou dat weekend ook bij Lisanne verblijven, aangezien ze van familie is veranderd en maandags (dezelfde vlucht als mij) naar Auckland vliegen. We waren dus gezellig het hele weekend met zn 3tjes. Zaterdag hadden we ’s ochtends de bdayparty van Molly (waar Lisanne au pair van is) en smiddags gingen we een wijnproeverij doen met nog 2 andere au pairs. S avonds hebben we wat gedronken in het dorpje met weer 2 andere au pairs. Nog aangehouden door de politie, die normaal niet te vinden is in Martinborough, om te kijken of we alcohol hadden gedronken.
Zondags zijn Lisanne en ik naar Lake Ferry geweest. Super mooi daar, toch wel anders dan de strandjes hier in Auckland. Hebben zelfs nog zeeleeuwen gespot haha..
Vandaag was het alweer tijd om naar huis te gaan. En jaaaa hoor, Rosan verloor haar portemonnee aan het einde van de dag. Of ja, verloor, eigenlijk gewoon vergeten in de bus. Ik dacht slim te zijn om die vast uit mijn tas te halen, zodat ik m vast had voor de volgende bus, maar nee, zo slim was dat dus niet. Godzijdank had ik mijn camera, mobiel en paspoort voor de tijd in mn tas gestopt, anders was het helemaal een hell geweest. Dus ik Jon bellen, kon hij mij pas 1,5 uur later ophalen. Ondertussen de busstation iets gebeld, maar die waren gesloten, kan morgen pas terugbellen. Hopelijk hebben ze m gevonden, maar die kans is klein. In de auto maar mn bnzcard laten blokkeren en een nieuwe aangevraagd. Toen ik thuis kwam was Anna zo lief; ze gaf me een hele dikke knuffel en voelde helemaal met mij mee. Het zijn echt zulke schatjes, kan me geen betere hostfamily bedenken!!!

Aankomende week heeft Anna een afspraak bij een specialist voor Luke, want hij heeft tongue-tight.. Dat is waarschijnlijk ook ‘zijn probleem’ dat hij ’s nachts niet slaapt en zo veel huilt. Dus dan gaan ze kijken of ze het gaan laseren/knippen, hopelijk gaat het daarna allemaal beter. Vrijdag is Michaels verjaardag. Zondag tot en met volgende week zondag moet ik 75 uur werken, omdat Jon een week weg gaat voor zn werk, pfff wordt dus een lange week…

Oh en ik heb besloten om maar 1x per maand een verhaal te schrijven, dus ze worden lang ;p

xoxo Rosan

Januari

Kia Ora!

Wat gaat de tijd hier snel zeg!! Ik ben alweer 2 maanden hier. Nog maar 5 maanden werken en dan is het al tijd om te 3/4 weken te gaan reizen. Mijn hostouders hadden voor mij uitgerekend toen ik in Mangawhai was dat ik nog maar 18 weekenden heb, waarin ik niks doe en 4/5 weekenden waarin ik al wel wat te doen heb. Ze hebben dingen opgezocht die ik kan doen, zodat ik elk weekend wat te doen heb en ik straks niet naar huis ga met het gevoel dat ik helemaal niks gedaan heb.

Mijn werkweken zijn nu gewoon weer normaal. ’s Ochtends begin ik om 7.00. Ik moet daarvoor hebben ontbeten en aangekleed zijn, zodat ik ook om 7.00 echt kan beginnen. Ik hoef meestal Michael zijn ontbijt niet te geven, dat doet Jon voordat hij gaat werken. Maar soms hij eerder moet beginnen, of als Michael later wakker is, geef ik hem zijn ontbijt wel. En mean, wat eet hij veel; hij begint met cornflakes in melk, daarna 1 of 2 toast en als hij dan nog honger heeft yoghurt. Ik eindig ’s ochtends om 10.00, want Michael doet dan Michael zijn slaapje en ben ik vrij. Ik begin dan weer rond 14.00, als Michael wakker wordt. Soms geef ik zijn lunch, als Anna bezig is met Luke, maar normaal gesproken doet Anna dat gewoon. ’s Avonds ben ik om 17.45 vrij, als Jon thuis is. Soms moet hij langer doorwerken, ik werk meestal tot dat Jon thuis is.
Als Anna’s vriendinnen met hun kindjes langs komen, ben ik ook vrij. Ik ga vaak naar het strand als ik vrij ben, of ik spreek met andere meisjes af. Vooral Sofie zie ik veel, vaak 2 of 3 keer in de week. Bijna elk weekend doen we wel wat, meestal shoppen of bios, of gewoon chill ergens zitten. Ik ben echt blij dat ik iemand heb hier, waar ik echt goed mee kan. Ga haar ook zeker missen als ik thuis ben, aangezien zij hier tot november blijft. Maar we hebben al afgesproken om elkaar thuis weer op te zoeken. Weekje Zweden wordt dus gepland!!:)

24 Januari ben ik met Sofie naar ‘movie in the park’ geweest. Dat was net zoals in de films; een park met een heel groot scherm waar een film op wordt afgespeeld en iedereen zijn of haar eigen stoel en dekent meeneemt. Dit x was het de ‘Lion King’. En aangezien ik helemaal fan was daarvan, kende ik alle liedjes uit mn hoofd. (Ja Janne, ik heb ook nog even aan jou gedacht toen ‘can’t wait to be king’ er op kwam:))
25 Januari hebben Jon, Anna, Michael en Luke mij meegenomen naar zn aquarium waar je onder de vissen door kunt lopen. Ik was nog nooit naar zoiets geweest, dus dat was wel leuk om een keer te doen. Het was inderdaad cool om een keer te zien, maar ik hoef daar niet vaker heen;p ’s Avonds ben ik met Marielle naar de bios geweest. Waarschijnlijk gaan wij ergens in maart of april naar de filmset van de Hobbit.
Zondag 26 Januari was de kayakdag van Dream Au Pair. Met een stuk of 6 andere au pairs hebben wij ’s ochtends gekayakt. Het plan was om naar Motutapu Island te gaan, daar naar de top lopen om het mooie uitzicht te bekijken. Maar het weer was slecht en het waaide de verkeerde richting, dus dat plan ging niet door. Uiteindeijk hebben we maar een uur gekayakt. Ik zat met Sofie in 1 kayak, Soof voorin en ik achterin. Achterin moest ik ook het voetenwerk doen, dus naar links of naar rechts. Maar wij hadden het gevoel dat we echt niet vooruit kwamen, waren dus ook als laatste over hahah (iemand moet de laatste zijn;)). Daarna brachten de 2 mannen ons weer naar Auckland, waar Sofie en ik de bus terug hebben gepakt naar Constellation, even geluncht bij mac en toen snel naar huis. Thuis aangekomen was ik ook echt kapot. Had snel gedoucht en was toen in slaap gevallen op bed. Waarom word je ingodsenaam zo moe van een uur kayakken??
27 Januari was een public holiday, dus iedereen in Auckland was vrij. Sofie en ik zijn naar Auckland City geweest om daar te shoppen (natuuuurijk!). ’s Avonds gedineerd bij een italiaans restaurant aan de haven. Hoe romantisch hahah;p. Bleek dat we aan het eind 10 dollar extra moesten betalen, omdat het een nationale feestdag was en er overal festivals waren. Wtf, we waren niet eens naar die festivals geweest.. Stomme regel.
Dinsdags moest ik weer werken, maar ik was vrij van 10 tot half 5, omdat er een vriendin van Anna langs kwam. Sofie en ik hebben deze hele dag op het strand doorgebracht. Woensdag was hetzelfde verhaal, alleen zijn we naar Takapuna beach geweest. Suuuuper mooi strand daar!!
Donderdagavond ben ik met Marielle wezen uiteten voor haar verjaardag. We hebben tapas gegeten bij een mexicaan in Takapuna. Moesten eerst 40 minuten wachten voordat er een tafel vrij was, want het was hartstikke druk daar.
Vrijdagavond ben ik weer met Sofie naar de bios geweest. Eigenlijk wordt het tijd voor een maand- of jaarkaart, aangezien wij zo vaak gaan.. Zaterdag ochtend moest ik even werken, omdat Jon ging vissen met zn vader. Ik moest om 6.30 al beginnen, wat meeeega vroeg is voor mij.. S middags weer naar het strand geweest in Takapuna. Er was een soort van festival daar, dus super mooie muziek aan het strand.
Gisteren was Jon jarig. S ochtends was een beetje ongemakkelijk toen ik heb ging feliciteren. Ik deed dat in het ‘Nederlands’, met een hand en 3 kussen. Maar in het ‘Nieuw-Zeelands’ zeggen ze alleen ‘happy bday’ en geven ze een knuffel. Dus hij zat een beetje raar te kijken wat ik aan het doen was haha.. Anna lachen natuurlijk ;p

Aankomende week heb ik woensdagavond een bdayparty van een andere Nederlandse au pair. Ze geeft een feestje bij haar voor 13 of 14 andere au pairs, dus ik leer weer 8 of 9 nieuwe meisjes kennen. Waarschijnijk zijn alle andere meisjes Duits, behalve Sofie (zweeds) en meisje van wie de bday is en ik. Daarna slaap ik bij Sofie. Donderdags ben ik vrij omdat het Waitangi Day is, een speciale dag die in heel Nieuw-Zeeland wordt gevierd. Mensen krijgen de kans om Maori cultuur te beleven, dus waarschijnlijk gaan Sofie en ik naar Auckland City, want daar is vanalles te doen.

Voor de rest ga ik over 3 weken al naar Lisanne in Wellington, is de 28e Michaels bday en gaat Jon een week weg voor werk, dus moet ik 75 uur in de week werken!! Hallelujah, kijk er nu al naar uit :(.

Eigenlijk gaat het nu allemaal zoals het hoort. Ik voel me helemaal thuis hier. Heb zelfs al in de gaten dat ik in het nieuw-zeelands begin te praten; ze zeggen namelijk achter elke zin ‘eejj’. Ook de ‘no worries mate’ mentaliteit zat er op het begin al meteen in. Ze doen hier nergens moeilijk over, als ze zeggen dat ze om 2uur komen, kan je er vanuit gaan dat ze er om 3uur zijn. Soms is dat heel irritant, maar meestal komt het wel goed uit haha;p

xoxo Rosan

Whangarai en Mangawhai

Hiii,

Als eerst, een gelukkig nieuwjaar allemaal!!

Op new years eve ben ik met Sofie naar Auckland geweest. We wisten niet waar we moesten zijn, dus hebben eerst voor 1,5 uur rondgelopen. Uiteindelijk dachten dat we eindelijk het goede plekje te hebben gevonden, op de trap bij de haven, omdat iedereen daar zat. Maar na een uur kwamen we erachter dat dat toch niet het goede plekje was, want iedereen liep achter ons langs, ergens anders heen. Toen toch maar de mensen gevolgd, die allemaal richting de Skytower liepen. Daar hebben we met een heleboel mensen om 23.59 afgeteld van 59 tot 1. Er was een super gave vuurwerkshow te zien. Die vuurwerkshow was te zien in heel Auckland. Daarna wouden we naar een club, maar bij elke club stond een meeeega rij, dus moesten we overal ongeveer een uur wachten. Daar hadden we niet zoveel zin aan, en omdat ik ’s ochtends al wakker was vanaf 6.00, was ik ontzettend moe. We zijn daarom maar naar huis gegaan. Thuis iedereen gelukkig nieuwjaar gewenst in NL en daarna naar bed gegaan. Lagen rond half 3 in bed, wat ontzettend vroeg is voor een oud&nieuw, want als ik in Nederland zou zijn, zou ik pas rond 8.00 in bed liggen als ik de verhalen hoor van mn vriendinnetjes.

De volgende dag waren we ook al weer optijd wakker. We hadden gedacht dat het lekker weer was, net als de vorige dag ongeveer 28 graden, maar niks daarvan was waar. Het regende en het was maar 19 graden, geen strand voor ons dus. Daarom zijn we maar weer gaan winkelen. Ik heb 2 jurkjes gehaald. En voor iedereen die mij goed kent, weet dat ik nooit jurkjes draag, dus ja dit was nogal wat voor mij;p maar ik vond een jurkje zooo gaaf, dat ik m wel moest halen. Ik had meteen mn hostmom gesmst dat ze nooit zou geloven wat ik had gehaald. Toen ik thuis kwam, moest ik ook direct laten zien wat het nou was. Ze was helemaaal in shock, omdat ik net die vorige dag had gezegd dat ik nooit jurkjes draag, alleen met superspeciale gelegenheden. Maaar ze vond m gelukkig heel mooi. ’s Avonds kwamen Jon zijn zus en haar vriend langs, want ze gingen de volgende dag naar een bruiloft in Queenstown en die maandag weer terug naar Amerika.

3,4,5 Januari zijn we met zn allen naar Anna’s ouders geweest. Zij wonen in een suburb van Whangarei, 2 uur verderop. (Whangarei is een stad met 70.000 inwoners. De laatste grote stad als je meer naar het noorden gaat.) En halleluja, wat is het daar stil en heuvelig. Toen ik in Nieuw-Zeeland aankwam, wist ik dat het heuvelig was, maar zo heuvelig!! Overal waar je kijkt zijn heuvels, nergens is een plat stuk. Vanaf 10 minuten vanuit Auckland tot aan Whangarei heb ik misschien 100 huizen gezien. En dat in 150km is niet veel. Snap nu ook dat er maar 3 of 4 miljoen mensen in Nieuw-Zeeland wonen. Sinds ik in Auckland ben, snapte ik niet dat er maar zo weinig mensen hier wonen, maar nu ik dus een ‘grote’ stad buiten Auckland heb gezien, is het helemaal duidelijk. Mensen denken dat Twente al een groot gat is, met al die boerderijen, nou dan moet je hier eens komen..
Er zou dat weekend ook een gezin uit Denemarken daar verblijven. Dat gezin bestaat uit ouders met 3 dochters; 13, 7 en 2 jaar. De kinderen spraken natuurlijk geen engels, dus communiceren met hun was erg moeilijk. De vrouw kon wel goed engels, dus heb veel met haar gepraat. Haar man kon wel engels, maar gebrekkig (eigenlijk net zo als mij;p) Zij hebben rondgereisd in Nieuw-Zeeland voor 4 weken; 2 weken zuidereiland en 2 weken noordereiland. Ze hebben mij ook veel verteld waar ik heen moet gaan en wat ik moest bekijken.
Die zaterdag zijn we ’s ochtends naar een markt geweest. Eigenlijk wouden we daarna Mount Parahaki beklimmen, om boven het geweldige uitzicht te zien, maar het was zo warm, dat we niet eens in de zon konden lopen. We zijn dan ook naar huis gegaan en hebben de hele dag in het zwembad gelegen, waar je ook een super mooi uitzicht had. Na het eten ben ik in slaap gevallen in het bubbelbad, waar ik wakker werd gemaakt door Michael die opeens met het water spetterde. De volgende ochtend ook wakker gemaakt door Michael, want hij sprong boven op mij terwijl ik nog sliep. Lachen dat hij deed. Haha!! Zondag zijn Jon, Michael en ik toch boven op Mount Parahaki geweest, en ja, wat een super mooi uitzicht. Alleen was het aan het regenen, dus konden we niet zo ver kijken dan normaal. We hadden uitzicht over heel Whangarei. Zondag avond gingen we weer naar huis. Eigenlijk zou Michael in de auto slapen, zelfde geldt voor Luke, maar allebei de boys waren klaarwakker. Michael was de clown van de dag in de auto.

Maandag en dinsdag was ik nog vrij, want Jon begon woensdag pas weer met werk. Dinsdag ben ik de halve dag met Sofie naar het strand geweest, de andere helft heb ik gestoeid met Michael. Hij vond het zo grappig om mij om te duwen, dat ik ongeveer 40 minuten moest spelen dat hij zooo sterk was. Uitgeput na de tijd? Ja!!
Vrijdagavond ben ik met Sofie naar de bios geweest; ‘the book thief’. Super mooie film.

Zaterdag was het dan zover; mn nicht Rian en neef Wouter ontmoet in Auckland. Eindelijk weer Nederlands praten. Wat raar om ze hier te zien, aan de andere kant van de wereld. We zijn boven in de skytower geweest, 280 meter hoog! Konden 18km ver kijken en hadden dus uitzicht over ongeveer heel Auckland. Hebben elkaar helemaal bij gepraat over de afgelopen maanden. Zij hebben 3 maanden rondgereisd in Australie, zijn nu 6 weken in NZ en gaan dan weer terug naar Australie.

Maandag weer een gewone werkdag. Ik had samen met een andere Nederlandse au pair geluncht en we hebben ‘besloten’ om samen naar The Hobbit filmset te gaan!!
Dinsdag kwam een vrouw langs van Dream Au Pair, mijn agency hier. Ze ging alles controleren, stelde vragen als hoe het gaat tot nu toe en of er problemen zijn. Maar alles gaat helemaal goed, dus niks geen problemen.

Donderdag tot en met vandaag ben ik met Jon zijn ouders, David en Penny, naar Mangawhai geweest. We kwamen donderdag rond 4u aan, zijn naar het strand geweest en hebben een nummer gekregen van de surfschool. De volgende dag had ik die surfschool gebeld, maar ze waren niet in de stad dit weekend, dus het surfen kon helaas niet door gaan!!:( Vrijdags hebben we ontbeten in Waipu Cove en zijn we naar Waipu Caves geweest, een grot in Waipu. Wat super gaaf was dat. We konden ongeveer 100 meter in de grot lopen. Gelukkig hadden we een zaklamp mee, anders konden we helemaal niks zien en was ik waarschijnlijk 10439 x gevallen in het water ;p Na de grot, hebben David en ik 10km gewandeld. 5Km langs het strand en de stenen heen, en op de terugweg via de berg terug. Wat een uitzicht!! If my eyes could make pictures.. Ik ben verliefd op NZ!! Echt super gaaf. Zaterdags hebben we de hele dag aan het strand doorgebracht. s Avonds heb ik het kayakken uitgeprobeerd, wat niet een heel succes was aangezien het donker was;p. Dus vanmorgen nog maar een x geprobeerd. David en ik hebben ongeveer 2/2,5 km gekayakt. Super gaaf, maar mijn armen en schouders doen zeer nu joh, pff. Smiddags geluncht in Matakana met een paar vrienden van David en Penny. Om 4u ging de bus naar Albany, dus even langs de Dutch shop geweest, een kaasschaaf gehaald, aangezien we die hier niet thuis hebben;p

Eigenlijk heb ik nog een dagje vrij nodig, om bij te komen van dit actieve weekend haha;

Vanaf morgen weer een gewone werkweek. Zondag is de Dream Au Pair Kayakdag, dus gezellig met een aantal andere au pairs de dag doorbrengen. Gelukkig heb ik al gekayakt, anders bakte ik der niks van..

xoxo Rosan