He lieve vriendjes,

Dit was het dan weer, mijn awesome avontuur is alweer afgelopen.. En god, wat vloog dat voorbij zeg. Nog nooit zijn 8 maanden zo snel voorbij gegaan.

De terugkomst was echt geweldig, beter dan ik ooit had kunnen verwachten. Mijn lieve familie en vriendinnetjes die mij op kwamen halen, en alle lieve vriendjes/kennissen/familie noem het maar op, die als suprise bij ons thuis waren. Het was een heel erg leuk feestje, dankjulliewel allemaal!!

Nieuw Zeeland is één grote, geweldige, fantastische ervaring voor mij geweest. Ik heb gelukkig ook de mogelijkheid gekregen om heel veel van Nieuw Zeeland te kunnen zien. Ik heb bijna alle grote plaatsen op het Noordereiland gezien, sommige zelfs vaker dan 1x. Ik kreeg de mogelijkheid om mijn ouders over te laten komen en samen met ze te reizen. Ik heb het zuidereiland mogen zien met mijn lieve mams en ik ben zelfs in Australië geweest!!

Ik heb hier zoveel geleerd, mijn grenzen verlegd en vrienden gemaakt over de hele wereld.

Ik heb geleerd dat alles rijden binnen een uur "around the corner" is. En dat in Nederland niks ver weg is. Ver weg is hier namelijk pas als je een dag of meer moet rijden om op bestemming aan te komen.Ik ben ook volledig mee gegaan in de Nieuw Zeelandse mentaliteit: no worries! Ik hou hier van, het is zo veel relaxte dan de drukke mentaliteit in Nederland. Het is niet altijd fijn, bijvoorbeeld als ze zeggen dat ze om 1u komen en er uiteindelijk pas om 3u zijn, aangezien ik er een hekel aan heb als mensen te laat komen, maar in het vaakste geval komt het goed uit.

Mijn Engels is mega verbeterd en zelfs best oke te noemen. Natuurlijk is mijn grammatica nog steeds niet perfect en kan ik ook niet zo goed engels schrijven, ik heb hier geen les of iets gehad, maar ik heb me verstaanbaar kunnen maken en gesprekken kunnen voeren, wat het alle belangrijkste is.

Ik heb mijn grenzen verlegd door veel dingen te ondernemen, zoals een weekendje weg met alleen mn hostdad zn ouders, hele gesprekken te voeren (in t engels) met mensen die ik niet ken, een dagje weg te gaan en dingen doen in mn uppie. Eigenlijk is dat best fijn, je hoeft met niemand rekening te houden, je kunt zo laat weg gaan en terug komen als je wil en je hoeft niks te overleggen. Ook heb ik dingen gedaan, waarvan ik dacht dat ik die nooit zou doen. Skydiven is daar één van.

Ik heb nieuwe internationale vriendschappen gemaakt. Sommige van deze vriendschappen zullen na dit avontuur eindigen, anderen zullen nog heel lang mee gaan. Ik heb nu vriendjes in Amerika, Zuid-Afrika, Zweden, Duitsland, Engeland en hier in Nieuw-Zeeland, dus genoeg leuke vakantie adresjes haha. En ik weet ook zeker dat ik een paar van mijn vriendjes snel weer ga zien.

Maar het allerbelangrijkste is, ik heb er een familie bij gekregen. Vanaf dag 1 werd ik mee genomen in de familie en behandeld als een familielid. Ik heb nooit echt gezeur met ze gehad. Alleen mijn laatste 2 weken waren een beetje moeilijk met Anna. Maar ofcourse heeft elke familie wel minpunten, daar zet je je gewoon over heen. Ik heb zelf ook minpunten, dus het enige wat je kan doen is accepteren. Accepteren en doorgaan. Dat is ook iets wat ik heb geleerd hier. We hebben erover gepraat als ons iets dwars zat, hebben gelachen en gehuild. Sommige dagen waren we allebei chagrijnig, andere dagen was het een groot feest. Deze familie voelt ook echt aan als mijn eigen familie. Ik ben zo blij dat zij mij de mogelijkheid hebben gegeven om naar Nieuw-Zeeland te komen, dat ze zo flexibel waren, dat ik zoveel kans kreeg om vrij te nemen om meer van het land te kunnen zien. Dat komt natuurlijk ook wel omdat ik gewoon een mothers-help was, maar toch kon ik vrij nemen wanneer ik wou. Mothers-help zijn is iets heel speciaals en wat, denk ik, niet iedereen kan. Je krijgt zn goeie band met je hostmom. Je wordt de hele tijd op je vingers gekeken, maar daar wen je vanzelf aan. Ze stond altijd achter mij als ik ‘boos’ was op Michael, ook al was ze het niet altijd met me eens (maar daar kwam ze later dan op terug). Ik heb zo vaak met haar gelachen om de kinderen, maar ook gewoon om de verhalen die zij vertelde. Ze kan zo leuk vertellen, tot in alle details. We hebben eigenlijk ook best vaak gehuild met zn tweeën, want als ik begon te huilen, begon zij ook en als zij begon te huilen, moest ik ook huilen. We vertelden elkaar eigenlijk alles, zelfs dingen die Jon niet eens wist. Mijn band met haar is echt geweldig. Ik heb natuurlijk momenten gehad wanneer ik haar echt wel kon schieten, maar zij was diegene die er altijd was en waar ik altijd mee kon praten.

Met Jon was het ook altijd leuk. Ik heb hem eigenlijk bijna niet chagrijnig of iets gezien. Hij was naar mij toe altijd vrolijk, wou mij overal mee helpen en heen brengen. Hij heeft dingen voor mij geregeld die ik zelf niet kon doen. Hij heeft mij geholpen met alle moeilijke dingen en hij heeft mij vooral geholpen om mij thuis te voelen. Hij zei altijd tegen Luke en Michael ‘daar komt jullie grote zus aan’ en tegen mij ‘je kleine broertjes willen je graag knuffelen’ en dat soort dingen. Dat heeft mij echt goed gedaan, want daardoor voelde ik mij niet alleen een au-pair die voor hun werkt, maar ook een familielid!
Ook met de kinderen heb ik een hele goeie band gekregen, ze voelen allebei als kleine broertjes voor mij. Wat zijn ze beide veranderd, als ik kijk naar de eerste dag dat ik hier aankwam. Luke nog zn klein baby’tje die de hele dag sliep, en nu een baby die de hele dag lacht, geluiden maakt en over de vloer rolt. Michael die nog zn klein onderkruipsel was en nu een grote broer! God wat ga ik ze missen, mijn kleine draakjes.
Ik ben zo trots op deze familie. Ze hebben het zo goed gedaan om mij hier thuis te laten voelen!!

De gezegde ‘home is where your heart’ is, heeft voor mij nu een extra lading. Mijn home is in Nederland waar mijn familie en vrienden zijn, maar een deel van mijn hart zal altijd in Nieuw-Zeeland blijven. Ik ben van dit land, de mensen en mijn familie hier gaan houden. En ik hoop echt dat ik ooit, in een paar jaar, terug kan naar dit mooie land. Dan zal ik sowieso mijn familie opzoeken.

Nieuw Zeeland heb ik nu (voorlopig) achter mij gelaten. Hopelijk kom ik ooit weer terug in dit mooie land, maar eerst is het tijd om de rest van de wereld te zien. Singapore en Dubai heb ik gehad. India, Thailand, Indonesië en Afrika staan nu eerst op mijn lijstje. Ook wil ik mijn lieve vriendinnetjes in Californië en Zuid-Afrika heel graag opzoeken. En natuurlijk mn beste dinnetje in Zweden, maar dat zijn we nu al aan het regelen.

Dit was dan mijn laatste blog van mijn geweldige avontuur. Dankjewel voor iedereen die tijd heeft vrij gemaakt om mij verhalen te lezen, die mij heeft gevolgd en die er altijd voor mij waren, die mij kaartjes hebben gestuurd en berichtjes hebben achtergelaten en dankjewel voor alle leuke skype momenten.

Nu is het tijd om heel veel tijd door te brengen met mijn lieve familie en vriendinnetjes en alle lieve mensen die ik heb gemist.
En misschien kunnen jullie mij weer volgen over een jaartje of over een aantal jaar, want het mijn reisavontuur stopt hier niet!

xoxo Rosan